Jednostka wentylacyjna

Podstawowym urządzeniem do odzysku ciepła są jednostki wentylacyjne.

Zwykle dzieli się je na:

• decentralne
• centralne (a te na urządzeniach z pompą ciepła lub bez)

Jednostki decentralne są instalowane w ścianach obwodowych budynku i odprowadzają lub dostarczają powietrze do jednego pomieszczenia. Zaawansowane systemy działają w tandemie i są wyposażone w akumulator ciepła, rodzaj „cegiełki”. Jednostka wywiewna zasysa powietrze przez ten akumulator i ogrzewa go powietrzem wywiewanym. W tym czasie jej „siostra” przenosi powietrze z zewnątrz do tego samego pomieszczenia za pośrednictwem wcześniej podgrzanego akumulatora.

Po kilkudziesięciu sekundach zadania się zamieniają. Proces jest kontrolowany przez specjalny regulator. W zależności od wielkości pomieszczenia takich par może być jeszcze więcej. W  domkach jednorodzinnym jest zwykle tylko jedna jednostka centralna. W przypadku dużych domów jednorodzinnych lub przedszkoli budynek można podzielić na sekcje, a jednostek centralnych  jest więcej. W każdym przypadku powietrze do wentylacji jest rozprowadzane po całym budynku kanałami wentylacyjnymi.

Centralna jednostka odzysku ciepła posiada dwa wentylatory. Powietrze pobierane jest z pomieszczeń z zanieczyszczonym powietrzem (łazienki, kuchnie, toalety, domowe centra fitness), a świeże powietrze zewnętrzne dostarczane jest do pomieszczeń czystych (pokoje, sypialnie) przez drugi wentylator. Ciepło z powietrza wywiewanego jest wymieniane w wymienniku powietrza. Dodatkowo powietrze nawiewane jest filtrowane, co jest ulgą szczególnie dla alergików, ponieważ kurz i pyłki nie gromadzą się w domu. 

Idealnym wariantem jest centralna jednostka wentylacyjna oparta na pompie ciepła powietrze - woda, w której powietrze odprowadzane przez centralę wentylacyjną poprzez elewację domu jest najpierw doprowadzane do parownika pompy ciepła. Rekuperacja jest wtedy praktycznie w stu procentach.